ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

Είναι ένα πέτρινο, κλειστό, σαν σφιγμένη γροθιά μοναστήρι. Η ζωή έρχεται να πεθάνει εδώ, πάνω στα κάγκελα της μονής Κεμπέκ 1944. Τα πολεμικά, ωστόσο, νέα διεισδύουν τις μέρες των επισκέψεων. Τίποτα πάντως δεν φαίνεται να επηρεάζει τις ταμπουρωμένες στο κάστρο καλόγριες. Να, όμως, που η αδελφή Ιουλία της Αγίας Τριάδας βλέπει οράματα. Οι εικόνες απ' το βουνό Β. . .την κατατρέχουν παντού. Μια καλύβα μέσα στο δάσος, ένα χωριό στην ακροποταμιά, παράξενες τελετές, το πιοτό και τα ναρκωτικά. Ένας άντρας και μια γυναίκα γεμάτοι ζωή και πανουργία βασιλεύουν απολυταρχικά στα δυο τους παιδιά και σε μια μεγάλη έκταση από κάμπο και δάσος. Η αδελφή Ιουλία που ισχυρίζεται ότι πάσχει από αμνησία, κατακλύζεται σε λίγο και κυριεύεται πάλι απ' τα παιδικά της χρόνια. Ταυτίζεται σιγά-σιγά, μ' ένα κοριτσάκι πασαλειμμένο με μούρα. Σύντομα η αδελφή Ιουλία και το μικρό κορίτσι δεν αποτελούν πια παρά ένα και το ίδιο πρόσωπο, που μυήθηκε από πολύ νωρίς στα μυστήρια του κόσμου τούτου και που το παράτησαν τώρα στις καλόγριες του Αίματος του Χριστού, για μεγάλη του δυστυχία.