Η ΜΑΓΕΜΕΝΗ ΨΥΧΗ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Πόσες κοινές δυνάμεις ανάμεσα στην Αννέτα και στη Συλβία! Η περηφάνεια, ή ανεξαρτησία, ή τάξη, ή θέληση, ή αισθησιακή ζωή! Μα απ' τα δυο αυτά πνεύματα, το ένα γυρισμένο προς τα μέσα, το άλλο προς τα έξω, κάναν τα δυο ημισφαίρια της ψυχής. Ήταν φτιαγμένες απ' τα ίδια σχεδόν στοιχεία μα ή καθεμιά τους, από λόγους βαθιούς καί σκοτεινούς πού ανάγονταν στην ουσία της προσωπικότητας, απωθούσαν το ένα μισό καί δε θέλανε να βλέπουν παρά μονάχα το άλλο, -εκείνο πού ανέβαινε στην επιφάνεια, ή εκείνο πού βυθιζόταν. Τώρα πού οι δυο αδελφές είχαν έρθει κοντά ζώντας μια κοινή ζωή, ή συνηθισμένη συνείδηση, πού ή καθεμιά είχε για τον εαυτό της, ανησυχούσε. Η αμοιβαία τους αγάπη χρωματιζόταν με εχθρότητα. Κι όσο πιο ζωηρή ήταν ή αγάπη, τόσο πιο ζωηρή ήταν ή κρυμμένη εχθρότητα: Γιατί ή καθεμιά ένιωθε την άλλη ασυμβίβαστη. Η Αννέτα, έχοντας περισσότερη πείρα να διαβάζει τίς κρυφές της σκέψεις, καί πιο ειλικρινής, ήταν ικανή να τίς κρίνει καί να τίς περιορίζει: είχε περάσει ό καιρός πού ήθελε ν' απορροφήσει τη Συλβία στην επιταχτική αγάπη της. Μα ή Συλβία είχε πάντα ένα μυστικόν πόθο: να υποτάξει τη μεγάλη της αδελφή ...