Η ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΠΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ

Ο πόθος για πτήση κατέκτησε τον άνθρωπο από πολύ νωρίς, όπως μας «λένε» οι μυθολογίες των λαών. Ο ελληνικός ουρανός ίσως ενέπνευσε κατά τι περισσότερο τους κατοίκους της γης του. Το συναντούμε συχνά στην πλουσιότατη αρχαία μυθολογία, όπου συνήθως πετούν οι θεοί και διάφορα άλλα πλάσματα, είτε με τη βοήθεια κάποιας μαγικής δύναμης είτε με τη βοήθεια κάποιου τεχνικού μέσου. Πρώτα πέταξαν, λοιπόν, οι θεοί του Ολύμπου, μετά κάποια όντα μεταφέροντας μηνύματα, και σιγά-σιγά φτάσαμε στον Δαίδαλο και τον Ίκαρο για να καταλήξουμε στο πρώτο αυτοσχέδιο αεροπλάνο, την πετομηχανή του Αρχύτα! Ύστερα «πέταξε» ο Αλέξανδρος τροφοδοτώντας τα μυθιστορήματα της ελληνιστικής λογοτεχνίας και ήρθε και ο αξεπέραστος Λουκιανός με τους ήρωές του να πετούν στο διάστημα. Μέχρι να φτάσουμε στα πρώτα αεροπλάνα, το 1912, περνούμε μέσα απ’ τα βυζαντινά πετάγματα κι ύστερα απ’ τα πρόδρομα αερόστατα επί Τουρκοκρατίας. Γνωρίζουμε πως αυτό το όνειρο για πτήση επηρέασε τη λογοτεχνία και έβαλε τα θεμέλια της επιστημονικής φαντασίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν, για το ταξίδι της ελληνικής σκέψης στους αιθέρες. . .