ΑΝΤΑΝΤ ΚΑΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

"Σε όλη τη διαδρομή της ιστορίας της Τουρκίας δεν ανευρίσκεται ούτε μία περίπτωση, στον ασιατικό ή στον ευρωπαϊκό ή στον αφρικανικό χώρο, που η εγκαθίδρυση της τουρκικής κυριαρχίας σε μία χώρα να μην έχει συνοδευτεί από συρρίκνωση του υλικού της πλούτου και από υποβάθμιση του πολιτιστικού της επιπέδου. Είτε επρόκειτο για τους Ευρωπαίους χριστιανούς, είτε για τους μωαμεθανούς της Συρίας, της Αραβίας, της Αφρικής, ο Τούρκος έφερε μόνο την καταστροφή παντού όπου αναδείχθηκε νικητής..." (Ανώτατο Συμμαχικό Συμβούλιο (25 - 6 - 1919)

"Στις 15 Ιουνίου 1917 οι ψαράδες του Ωρωπού γονάτισαν κλαίγοντας με λυγμούς στην παραλία. Είχαν έρθει για να αποχαιρετήσουν το βασιλιά τους, που εμείς οι Γάλλοι διώχναμε από τη χώρα τους. Ήταν όλοι τους φτωχοί, απλοϊκοί άνθρωποι, που αγνοούσαν την πολιτική και δε διάβαζαν εφημερίδες. Είχαν ένα βασιλιά, που τον αποκαλούσαν πατέρα, γιατί διατηρούσαν στις ψυχές τους την οικογενειακή γλυκύτητα παμπάλαιων ηθών και παραδόσεων. Ένιωθαν μια απέραντη θλίψη να τους βουρκώνει τα μάτια. Χλομοί και με σπαραγμένη καρδιά, όμοιοι με τους βοσκούς της Θήβας που είχαν γονατίσει στα πόδια του Οιδίποδα, έβγαζαν βαθείς αναστεναγμούς και σιγοψιθύριζαν προσευχές, σα να θρηνούσαν νεκρό..." (Edouard Helsey, Journal - 4-1-1918)