ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΜΕΛΙ

Μισόν αιώνα μετά το δάσκαλό της, τον Κλωντ Λεβί-Στρως, η Κατρίν Κλεμάν παίρνει το δρόμο. Διασχίζοντας τη Βραζιλία και την Ινδία, τη Ρωσία του 17ου αιώνα και τη χώρα των μύθων μας, μας διηγείται την ιερή αυτοκτονία των γυναικών της Ινδίας που μένουν χήρες, τις σχολές της σάμπας, τον αγώνα για την επιβίωση στο Νορντέστε, την πυρά στην Κοβαντσίνα... Και θέτει το ερώτημα: υπάρχει ένας ηθικός νόμος πραγματικά παγκόσμιος;
Αναλύοντας, συγκρίνοντας, αντιπαραβάλλοντας, η Κατρίν Κλεμάν δείχνει την παράδοξη επιμονή των λαϊκών πολιτισμών, ακόμα και αυτών που θεωρούμε νεκρούς, και συμπίπτει με τον Λεβί-Στρως: η σωστή απόσταση" ανάμεσα στους λαούς, ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί, ανάμεσα στους εραστές ορίζεται σε μια υπόγεια διαδρομή, κρυμμένη κάτω απ' τη θορυβώδη πορεία των αντιθέσεων και των συγκρούσεων. Δεν προσδιορίζεται από τη λογική αλλά από την άγρια σκέψη που ξέρει να αναζητά και να δημιουργεί, που είναι περισσότερο θηλυκή παρά αρσενική.
Το μέλι, γλυκό και τρυφερό στην Ευρώπη, ή βίαια μεθυστικό στην ινδιάνικη Αμερική, είναι η απεικόνιση της σωστής απόστασης. Είναι η ίδια η σωστή απόσταση ανάμεσα στη φύση και τον πολιτισμό. Η γεύση του μελιού, η γλυκόξινη, η ιδανική ισορροπία ανάμεσα στο πιπεράτο και το γλυκό, στο κάρδαμο και τη ζαφορά, στο σκόρδο και την πιπερρόριζα, στη ζωή και το θάνατο, αυτή η γεύση του μελιού είναι η ίδια η ευτυχία.