ΩΡΑΙΟ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ ΣΟΥ, ΓΙΩΡΓΟ ΜΟΥ

«Κάποια στιγμή με κούρασε ο ρόλος του "εξομολογητή" και σκέφτηκα να εγκαταλείψω τους ήρωές μου. Άκουγα όμως ακόμα και στον ύπνο μου τις φωνές τους. Μετρούσα τα πρόσωπα της αλήθειας και μ' έπιανε πανικός: Η μάνα, μία. Ο Γιώργος, δύο. Η Ραχήλ, τρεις. Αυτών των τριών που είναι... δύο: η μάνα και ο γιος (η κόρη). Είχα μια εικόνα τρισδιάστατη: της Μάνας». (ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΒΒΑΘΑΣ)

«Θα σας συνιστούσα, ως αρχαιότερος, να μην εγκαταλείψετε τους ήρωές σας, όπως έκανα εγώ. Να τους παρακολουθείτε μέχρι να πούνε τον τελευταίο λόγο. Εγώ ελπίζω ότι κάποια στιγμή η μάνα θα πει "Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου" και θα το εννοεί. Ελπίζω να ζήσω για να τ' "ακούσω"». (ΚΩΣΤΑΣ ΤΑΧΤΣΗΣ - λίγο πριν δολοφονηθεί)
«Μέσα απ' αυτό το βιβλίο γνώρισα το παιδί μου». (Η ΜΑΝΑ)
«Μέσα απ' αυτό το βιβλίο γνώρισα τη μάνα μου». [ΓΙΩΡΓΟΣ (ΡΑΧΗΛ)]