ΘΕΜΗΣ ΒΡΑΝΑΣ

(. . .) Το βιβλιοπωλείο τάνοιξε έτσι από μερακλίκι, για να μην κάθεται αργός και για να μπει σε μια δουλιά του γούστου του, μια και το βιβλίο ταγαπούσε, του είτανε σύντροφος αχώριστος από τα μικρά τα του ακόμα. Ό,τι καλό βιβλίο έβγαινε στην Αθήνα τόφερνε αμέσως, έφερνε κι απ' όξω βιβλία, από το Παρίσι κι απ' αλλού, κ' η πελατεία του, από νέους και κορίτσια το περισσότερο, μέρα με τη μέρα πλήθαινε, αφού κάθε ταχτικός του πελάτης το θεωρούσε χρέος του να γίνεται και μια ζωντανή ρεκλάμα του μικροσκοπικού αυτού «τεμένους των Μουσών», όπως οι ίδιοι τονοματίσανε. Η παραλιακή, η ελληνικώτατη αυτή πόλη της Μακεδονίας, ημπορούσε ναν το καυχηθεί, ακόμα και στα χρόνια του Τούρκου, πως είχε ένα τέτοιο διαλεχτό βιβλιοπωλείο, που την τιμούσε, που θα τιμούσε και την Αθήνα και κάθε μεγαλούπολη. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)