ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ ΚΑΙ ΜΑΘΗΣΗ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Το κέντρο των προσπαθειών μου στη συγγραφή αυτού του βιβλίου είναι να δώσω ωθήσεις και ερεθισμούς, ώστε τα σκόπιμα παιχνίδια να χρησιμοποιηθούν για ορισμένους στόχους άσκησης και μάθησης. Είναι αναγκαίο, στη σημερινή εποχή, να περάσουν κατάλληλες μορφές παιχνιδιών στη συμπεριφορά των μαθητών μέσα στις σχολικές κοινότητες, για να βιώσουν ωφέλιμη δράση και κοινωνική μάθηση.
Ας μη ξεχνάμε, ότι τα σύγχρονα πορίσματα της Παιδαγωγικής και της Ψυχολογίας έχουν τοποθετήσει το παιχνίδι μεταξύ των σπουδαιότερων μέσων της Αγωγής. Οι βιομηχανικές κοινωνίες και η τρομερή ανάπτυξη του τεχνικού πολιτισμού, έχουν απομακρύνει τον άνθρωπο από τη φύση και πολύ περισσότερο παρουσιάζουν μια στενότητα και εχθρότητα απέναντι στο παιδί και το παιχνίδι του.
Πού και πώς θα ικανοποιηθεί η παιγνιώδης φυσική ασχολία του παιδιού;
Το τσιμέντο έχει πνίξει το ζωτικό χώρο του παιχνιδιού και οι χαρούμενες γειτονιές, που έπαιζαν τα παιδιά, έχουν γίνει θυσία στην ανάπτυξη της τεχνολογικής επιστήμης.
Όσο χάνονται οι χώροι του παιχνιδιού, τόσο και θα εξαφανίζονται τ' αυτοσχέδια παιδικά παιχνίδια και αλήθεια τί θα περνάει μελλοντικά στην παράδοση;
Νεότερες έρευνες και στατιστικές μετρήσεις επιβεβαιώνουν ότι το παραδοσιακό παιχνίδι έχει αρχίσει σιγά-σιγά να υποχωρεί και πολλά παιχνίδια που παίζονται σήμερα έχουν επηρεαστεί από τα τεχνικά και κοινωνικά προβλήματα της σύγχρονης εποχής.
Αποτέλεσμα είναι να μην εξυπηρετούν τους σκοπούς των ψυχοσωματικών και κοινωνικών απαιτήσεων, γι' αυτό είναι ανάγκη, τουλάχιστον μέσα στο σχολείο, να βρίσκουν τα παιδιά σκόπιμες οργανωμένες παιγνιώδεις δραστηριότητες, που θα βοηθήσουν στην ψυχοσωματική ανάπτυξη και στα προβλήματα της κοινωνικότητας.
Τα σκόπιμα παιχνίδια δεν είναι μόνο εξαιρετικά μέσα ψυχαγωγίας, είναι και βάση απαραίτητη για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας των μαθητών. Είναι μέσα για άσκηση και μάθηση της ψυχοσωματικής και πνευματικής δομής της ανθρώπινης ύπαρξης.