ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ 1821-1881

Ντοστογιέφσκι! Τι να πεις γι' αυτόν. Φοβάμαι ότι έχουν φθαρεί οι λέξεις, και δεν μπορούν να χωρέσουν την εκθαυμβωτική ουσία αυτού του ημίθεου! Συλλογίζομαι, τι θα ήταν η λογοτεχνία, χωρίς τον Ντοστογιέφσκι και τον Τολστόι; Πολύαστρος ουρανός, χωρίς των ήλιων τη λάμψη. Δε θα είχε το συναρπαστικό πλούτο των μορφών της. θα ήταν το ουράνιο στερέωμα, δίχως το πολυλαμπές φύλλωμα των άστρων, αλλά θα καταυγαζόταν από την πάμφωτη ερημιά των ήλιων.
Ο Ντοστογιέφσκι με τον Τολστόι, αποτελούν τη δυαδική θεότητα της νεότερης λογοτεχνίας την παλμώδη και αποκαλυπτική εσώτατη ουσία της. Ο Ντοστογιέφσκι δεν είναι ένας λογοτέχνης, είναι ένας μύστης των αβύσσων, ένας δημιουργός που αποκαλύπτει με τα αδρότερα χρώματα το πρόσωπο του αβυσσαλέου, το αναδυόμενο από τα δυσθεώρητα βάθη της ανθρώπινης ψυχής.