ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Όσο βαδίζω κουτσαίνοντας προς αυτό τον προορισμό που δεν γνωρίζω, τόσο εκλιπαρώ κι απαιτώ την αδελφοσύνη του Άργου, που μου χαράζει το δρόμο. Σου θέτω λοιπόν το ερώτημα, ω εξωφυλετικό κι αδελφικό μου ζώο: συ, λοιπόν είσαι εκείνο το αστέρι που θα με σώσει και θα με αναστήσει; Και γιατί δε σταματάς μια στιγμή να βαδίζεις, για ν' απαντήσεις σ' όλ' αυτά; 'Αργο, φωτερό και ολόλαμπρο ζωάκι, σε ικετεύω, απάντησε μου: υπάρχει στ' αλήθεια ένα αστέρι που λάμπει για τους περιπλανώμενους Εβραίους και για τους κουτσούς, που μπορεί να γλείψει τις πληγές τους με τις φλόγες του και να τις θεραπεύσει;
Άργο, παρακαλώ σε, μην πηγαίνεις τόσο γρήγορα. Άργο, νυχτώνει. Φοβάμαι, περίμενε με! Άργο, σ' αγαπώ. Σ' έχω τόσο ανάγκη.