ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ (ΟΥΕΛΜΠΕΚ ΜΙΣΕΛ)

Το τελευταίο μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ αποτέλεσε το αδιαμφισβήτητο γεγονός της περασμένης χρονιάς στη Γαλλία. Ο συγγραφέας που κατέπληξε την υφήλιο με τα Στοιχειώδη σωματίδια, δίχασε για μία ακόμη φορά τους κριτικούς και προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, με χαρακτηριστικότερη την καταγγελία του από τις μουσουλμανικές οργανώσεις της Γαλλίας.
Η πλοκή στην πλατφόρμα είναι εξαιρετικά απλή: Μετά το θάνατο του πατέρα του, κι έχοντας κληρονομήσει την περιουσία του, ο σαραντάχρονος Μισέλ ξεκινάει για τουρισμό στην Ταϊλάνδη. Με το ίδιο γκρουπ ταξιδεύει η νεαρή Βαλερί, στέλεχος μεγάλου τουριστικού ομίλου, τις επιχειρηματικές κινήσεις του οποίου θα παρακολουθήσουμε με κάθε λεπτομέρεια. Από αυτόν τον υποτυπώδη ιστό ο Ουελμπέκ θα κεντήσει μια ολόκληρη σύνθεση του σύγχρονου κόσμου. Συνταρακτικά γεγονότα - έρωτες και θάνατοι, όπως πάντα - μέσα στη χαοτική ζωή του σημερινού δυτικού ανθρώπου, λίγο ως πολύ τη δική μας ζωή, μας παρασύρουν σε μια δίνη που μας θυμίζει τις μαγικές στιγμές των παιδικών μας αναγνώσεων τότε, που όπως και τώρα, βυθιζόμασταν στο βιβλίο για να μην συνέλθουμε ποτέ από αυτό που διαβάσαμε. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ό,τι κι αν πει κανείς για τον Ουελμπέκ, ένα δεν μπορεί να του αρνηθεί: ότι βλέπει τον κόσμο μας με το πιο οξυδερκές, το πιο κυνικό, το πιο καυστικό βλέμμα ότι τολμά να μιλήσει για θέματα-ταμπού, όπως ο σεξουαλικός τουρισμός ή η παιδεραστία και ότι ξέρει να γράφει θαυμάσια. Το καινούριο του βιβλίο-σκάνδαλο (αφού προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση τουριστικών πρακτόρων, ταξιδιωτικών οδηγών, ισλαμικών οργανώσεων και αντιρατσιστικών ομάδων), ωστόσο, απαιτεί από τον αναγνώστη να μην το διαβάσει κυριολεκτικά, σαν μανιφέστο ανοίκειων ερωτικών πρακτικών ή έστω σαν δοκίμιο περί σεξοτουρισμού, αλλά σαν αυτό που πραγματικά είναι: σαν μυθιστόρημα. Ενα φιλόδοξο μυθιστόρημα, που επιδιώκει να μιλήσει για τα δυτικά ήθη στις αρχές του 21ου αιώνα, για το αιώνιο ζήτημα της πολυπλοκότητας στις σχέσεις ανδρών και γυναικών, για την ατέρμονη παρεξήγηση που πάντα θα τους χωρίζει και που πάντα θα εξουδετερώνεται από τη σπάνια, τη μοναδική εκείνη αληθινή συνάντηση, που συμβαίνει με τη δύναμη ενός θαύματος ή μιας ενδόμυχης επανάστασης: τον έρωτα. Βέβαια, ο Ουελμπέκ σιχαίνεται ό,τι ασυναίσθητα συνδέουμε με τα αισθήματα: το λυρισμό. Ο σαρκασμός είναι το φόρτε του το μαύρο χιούμορ, η βασική του εξάρτυση. Η εικόνα της δυτικής κοινωνίας στα βιβλία του είναι γυμνή και αψιμυθίωτη τα ανθρώπινα πάθη, ταπεινά και ωμά. Κι όμως, διαθέτουν την ακατέργαστη δύναμη του ανείπωτου. (ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΧΙΝΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ,5/7/2002)