Ο ΛΕΥΚΟΣ ΠΥΡΓΟΣ

Στο παρόν βιβλίο παρουσιάζεται η ιστορία του Λευκού Πύργου, του εμβλήματος της Θεσσαλονίκης, στο πέρασμα των αιώνων· ιστορία που τεκμηριώνει την άποψη ότι σχεδόν "τίποτε δεν γίνεται χωρίς αυτόν", καθώς είναι "ο συνήθεις αυτόπτης μάρτυρας". Τόσο το κείμενο όσο και το πλούσιο φωτογραφικό υλικό που το συνοδεύει αποδεικνύουν ότι ο Λευκός Πύργος όχι μόνο αποτελεί σημείο αναφοράς για την πόλη της Θεσσαλονίκης, αλλά προσελκύει και το ενδιαφέρον όλων των Ελλήνων.

Τόπος μαρτυρίου ή πολύπαθο μνημείο, μνημονευτέο κάστρο ή των φρουρίων «κριτής», επάκτιο κόσμημα ή ζωντανό μουσείο, σήμα κατατεθέν ή σύμβολο, ούτως ή άλλως ο Λευκός Πύργος αποτελεί το αδιάψευστο έμβλημα της Θεσσαλονίκης. Όπως επισημαίνει και ο Χρήστος Αγγελομάτης, καθώς δεν νοείται το Παρίσι χωρίς τον Πύργο του Άιφελ, το Βερολίνο χωρίς την Πύλη του Βρανδεμβούργου, η Αθήνα χωρίς τον Παρθενώνα και η Κωνσταντινούπολη χωρίς την Αγία Σοφία, έτσι δεν νοείται και η Θεσσαλονίκη χωρίς τον Λευκό Πύργο. Θεσσαλονίκη και Λευκός Πύργος είναι αλληλένδετα. Η μία έννοια φέρνει την άλλη. Καθ' υπέρβαση αλλά και καθ' υπερβολή, θα μπορούσαμε να ορίσουμε το δίδυμο Θεσσαλονίκη-Λευκός Πύργος, ποιητική αδεία πάντοτε, κλασικό παράδειγμα συνειρμού. Ο γνωστός σε όλους πύργος χαρακτηριζεται από μια κύρια ιδιαιτερότητα: η δημοτικότητά του είναι αντιστρόφως ανάλογη με τη γνώση της ιστορίας του, που μοιάζει να είναι η ιστορία ενός «ζωντανού οργανισμού», αφού μέσα σ' αυτόν «ζει» η ίδια η ιστορία. Το σύμβολο αυτό με το πέρασμα του χρόνου επισκίασε τις τέσσερις Καρυάτιδες, που αποδεδειγμένα ήταν άλλοτε το έμβλημα της Θεσσαλονίκης. Επισκίασε το «Πρόπυλον του Ιπποδρόμου», καύχημα των Θεσσαλονικέων κατά τη βυζαντινή περίοδο, για να πάρει σήμερα τη θέση εκείνου, και ξεπέρασε σε δόξα την αψίδα θριάμβου του Γαλέριου.