ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Ο Καθηγητής Πανεπιστημίου Αριστ. Σκιάδας γράφει: "Η αλεξανδρινή εποχή είναι μια εποχή επαναστάσεων και αναστατώσεων: η επιστήμη και η τεχνική δημιουργούν θαύματα, κόσμοι συγκρούονται και άνθρωποι αναμειγνύονται. Η ποίηση όμως δεν μιλάει γι' αυτές τις ανακατατάξεις. Όσο πιο πολυτάραχη και δύσκολη γίνεται η ζωή, τόσο πιο πολύ αναζητούν οι ποιητές ξεκούραση και διαφυγή.
Τα χαρακτηριστικά της αλεξανδρινής ποιήσεως είναι: η μικρή έκταση των ποιημάτων, η πρωτοτυπία στα θέματα και στη διατύπωση, η λογιότητα, η σκοτεινότητα στο ύφος και στο περιεχόμενο, ο υπαινιγμός και η εξεζητημένη γλώσσα. Ο ρεαλισμός εισχωρεί στην ποίηση. Οι σκηνές της καθημερινής ζωής -όχι μόνο της πόλεως, αλλά και της υπαίθρου- αποτελούν τα αγαπημένα θέματα των ποιητών. Τα ιωνικά πρότυπα κυριαρχούν απολύτως και καλλιεργούνται κατ' εξοχήν το διδακτικό ποίημα, το ειδύλλιο, το επίγραμμα και το έπος (που δεν είναι πια κυρίως "ηρωικό", αλλά "μυθιστορηματικό"). Στην αλεξανδρινή εποχή τα αττικά είδη (ιδιαίτερα η τραγωδία) υποχωρούν. Με την κατάργηση της δημοκρατίας εκλείπει και το πολιτικό πλαίσιο, που δίνει στο άτομο τη δυνατότητα να αντιμετωπίζει υπεύθυνα και αυτόνομα τη μοίρα του - πράγμα που εκφραζόταν στην τραγωδία. Το ρόλο της τραγωδίας έχει τώρα αναλάβει η φιλοσοφία, που δίνει τις δυνατές λύσεις στα πρωταρχικά προβλήματα της ζωής του ανθρώπου. Με την κατάργηση της αθηναϊκής δημοκρατίας χάθηκαν και οι προϋποθέσεις που έδιναν ζωή στην αθηναϊκή πολιτική κωμωδία. Η νέα μορφή της κωμωδίας είναι η "Νέα Κωμωδία" με ηθογραφικό περιεχόμενο. Ο Μένανδρος είναι ο κυριότερος εκπρόσωπος της "Νέας Κωμωδίας".