ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ ( ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ )

Πολίτης, Κοσμάς (1893 - 1974).
Ψευδώνυμο του Πάρη Ταβελούδη. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1890. Η οικογένεια Ταβελούδη εγκαθίσταται στην Σμύρνη μετά από οικονομική καταστροφή. Φοιτά στην Ευαγγελική Σχολή Σμύρνης και το Αμερικανικό Κολλέγιο. Από το 1911 εργάζεται ως τραπεζικός (Banque d' Orient, Wiener Bank, Credit Foncier d' Algerie et de Tunisie). Το 1922 υπηρετεί στην Ιονική Τράπεζα Λονδίνου, το 1924 ως ελεγκτής στην Αθήνα και στη συνέχεια διευθυντής υποκαταστήματος. Παράλληλα εκδίδεται το Λεμονόδασος (1930), που το διαδέχονται άλλα μυθιστορήματα (Εκάτη, Ελεονώρα, κ.λπ.). Θεωρείται εξέχων αντιπρόσωπος της λεγομένης γενιάς του '30. Το 1944 γίνεται μέλος του ΚΚΕ και το 1945 το σπίτι του περιέρχεται στην ιδιοκτησία του Δημοσίου. Το 1945 φεύγει από την Τράπεζα και ζει από τις μεταφράσεις του. Η "Eroica" γυρίζεται ταινία από τον Μ. Κακογιάννη και το "Λεμονόδασος" τηλεοπτική σειρά από την Τ. Μαρκετάκη. Πεθαίνει στον Ευαγγελισμό από αναπνευστική και καρδιακή ανεπάρκεια. Η συλλογή διηγημάτων "Κορομηλιά" κυκλοφόρησε το 1955 στην Αθήνα. Μεταθανάτια έκδοση έργου του είναι ο Μάρκο Πόλο (Ιωλκός, 2001).

"Η ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ":
Καθώς άνοιξε το πορτοφόλι του για να πληρώσει, ξέφυγε από μέσα κάποιο ασημένιο νόμισμα και κύλησε στο πάτωμα του κουρείου. Έσκυψα και το μάζεψα.
- Χμ, αυτό αντιπροσωπεύει σήμερα ολόκληρη περιουσία, του λέω, εξετάζοντάς το. Μονόφραγκο του 1882...
Ίσια-ίσια που λογάριαζα να κάνω μια επένδυση.
Ο Γιάννης χαμογέλασε και μου το πήρε από το χέρι.
- Ωραίος καιρός, είπε η κοπέλα του ταμείου, κοιτάζοντας μέσ' από τη τζαμένια πόρτα τον ηλιόλουστο δρόμο.
Όταν βγήκαμε από το κουρείο είχε μια έμπνευση ο Γιάννης:
- Αν δε βιάζεσαι, προτείνω έναν περίπατο στη λεωφόρο Αμαλίας. Είναι μια ευκαιρία σήμερα με τη λιακάδα, μπορεί αύριο κιόλα να κάνει τα δικά του ο τρελλο-Μάρτης.
Προχωρήσαμε στην οδό Πανεπιστημίου.
- Δε φαντάζομαι, μου λέει, να προτιμάς τον Εθνικό κήπο. Την ώρα τούτη σκοντάφτεις κάθε τόσο πάνω σε νταντάδες και μωρά. Δε θα μας αφήσουν ανενόχλητους και οι κυρίες με την παρουσία τους - όσο κι αν δε νοιάζονται αυτές για τη δική μας. Ίσως γι' αυτό ίσια-ίσια. [...] (Από την έκδοση)