ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Είχα το προνόμιο να ταξιδεύω ακολουθώντας τη διαδρομή της κρίσης. Στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, την ημέρα που η Βουλή της χώρας παρέπεμπε σε δίκη τον πρώην πρωθυπουργό. Στο Δουβλίνο, την ημέρα που η χώρα υπέγραφε το δικό της μνημόνιο. Στη Βουδαπέστη, όταν κατέπλεε εκεί ο Ντομινίκ Στρος Καν. Στη Λισαβόνα, την ημέρα που τα τρία μεγάλα κόμματα της χώρας συνυπέγραφαν τη συμφωνία με την τρόικα. Το ημερολόγιο της κρίσης δεν είναι μια θεωρητική ανάλυση. Δεν έχει τέτοια φιλοδοξία. Είναι μια αφήγηση. Το οδοιπορικό ενός αδαούς ρεπόρτερ στον γαλαξία της Κρίσης, προς αναζήτηση μιας εξήγησης σε όλα αυτά. Και μιας πρόβλεψης για το μέλλον. Στη χειρότερη περίπτωση, αυτές οι ταξιδιωτικές σημειώσεις από τον Σεπτέμβριο του 2008 ως τον Οκτώβριο του 2011, από την πτώση της Lehman Brothers ως το ελληνικό "κούρεμα", θα μπορούσαν να είναι η πρώτη ύλη για την προϊστορία της καταστροφής που δεν μπορέσαμε να αποτρέψουμε.