ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ

Η Σέλμα κρύβει ένα θλιβερό μυστικό: χάνει το φως της και την ίδια μοίρα αντιμετωπίζει και ο γιος της, αν δεν καταφέρει να συγκεντρώσει αρκετά χρήματα για να τον υποβάλλει σε εγχείρηση. Όταν ένας απελπισμένος γείτονας κατηγορεί άδικα τη Σέλμα ότι έκλεψε τις οικονομίες του, το δράμα της ζωής της κλιμακώνεται σ’ ένα τραγικό φινάλε. (...) «Η διαφορά ανάμεσα σε μια όπερα και σε μια οπερέτα είναι ότι στην όπερα βρίσκει κανείς το στοιχείο της σοβαρότητας. Το «West Side Story» έμοιαζε περισσότερο με όπερα απ’ ό,τι για παράδειγμα το «Τραγουδώντας στη βροχή», στο οποίο το πιο δραματικό στοιχείο είναι ότι η Ντέμπυ Ρέινολντς χάνει -ή κερδίζει;- μια καριέρα. Όπως και νά 'χει το πράγμα, λιγότερο σημαντικά πράγματα γίνονται σ’ ένα μιούζικαλ. Αυτό που ήθελα με το «Χορεύοντας στο σκοτάδι» είναι να πάρουν οι θεατές τα πράγματα το ίδιο σοβαρά με μια όπερα. Πριν μερικά χρόνια, οι άνθρωποι πραγματικά έκλαιγαν στις όπερες. Νομίζω ότι χρειάζεται τέχνη για να βρεις τέτοια συναισθήματα σε κάτι τόσο στιλιζαρισμένο. Θά 'θελα να με συγκλονίζει ο θάνατος κάποιου που σκοτώνεται μ’ ένα χάρτινο σπαθί...».