ΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΡΑΜΑ ΩΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Κεντρική θέση στο βιβλίο αυτό κατέχει η έννοια της «επιτέλεσης», η οποία ενυπάρχει σε κάθε ανθρώπινη εκδήλωση, και δεν είναι καθόλου εύκολο να ορίσει κανείς που σταματά το θέατρο και που αρχίζει η απλή επιτέλεση. Η τραγωδία και η κωμωδία είναι δύο εκδηλώσεις ενός πολιτισμού που καλλιέργησε πολλά είδη επιτέλεσης. Η μελέτη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου από ανθρωπολογική σκοπιά, δηλαδή ως κοινωνικής πρακτικής, προϋποθέτει την απόρριψη του παλαιού διαχωρισμού μορφής και περιεχομένου. (. . .) Στη διεπιστημονική αυτή προσέγγιση συχνές είναι οι αναφορές σε όλα τα μεγάλα ρεύματα σκέψης που επηρέασαν την ιστορία του δυτικού θεάτρου: μαρξισμό, φεμινισμό, ψυχανάλυση, δομισμό, καθώς και στους σημαντικότερους θεωρητικούς και επαγγελματίες του θεάτρου. Το βιβλίο απευθύνεται σε όσους ασχολούνται με τις θεατρικές σπουδές αλλά και σε όσους αγαπούν το θέατρο και επιζητούν κάποια εργαλεία για την κατανόηση των σημερινών παραστάσεων αρχαίου δράματος.