ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΟΛΟΓΙΑ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Η θρησκεία επανέρχεται κατά κοινήν και αδιαμφισβήτητον πλέον διαπίστωσιν εις το προσκήνιον του δημοσίου και του ιδιωτικού βίου των λαών ως μία ιδιότυπος πρόκλησις όχι μόνον δια την "αφύπνισιν" της θρησκευτικής συνειδήσεως των πιστών, αλλά και δια την "υποστήριξιν" του διαπολιτισμικού διαλόγου εις την λειτουργίαν των διεθνών σχέσεων. Η εντυπωσιακή ιστορική αντοχή και η βαθύτερα κοινωνική αναφορά του φαινομένου της θρησκείας, παρά την πίεσιν της αντιθεϊστικής ιδεολογίας ή και της αθεϊστικής προπαγάνδας των νεωτέρων χρόνων, ανεβάθμισαν τον ρόλον αυτής τόσον εις τον πνευματικόν βίον των λαών, όσον και εις τας διεθνείς σχέσεις αυτών. Ούτως, αι ομαδικαί μεταναστεύσεις πληθυσμών των χωρών της Ασίας και της Αφρικής εις τας χριστιανικάς κυρίως χώρας της Δύσεως διευρύνουν συνεχώς την θρησκειακήν πολυμορφίαν της νέας πολυπολιτισμικής κοινωνίας, η οποία ενισχύεται δια της ακατάσχετου ορμής της παγκοσμιοποιήσεως και παράγει ανεξελέγκτους πολιτικάς, θρησκευτικάς και κοινωνικάς ζυμώσεις εις εθνικήν, περιφερειακήν και παγκόσμιον προοπτικήν.