ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ

Φαινόταν παράξενο στη Χριστίνα, η ευκολία της Μαρίνας να απομακρύνει τόσο εύκολα από κοντά της τους άντρες με τους οποίους είχε σχέσεις στο παρελθόν, όσο κι αν τους αγαπούσε. Η Μαρίνα είχε κερδίσει πολλές μάχες της ζωής, η Χριστίνα αντίθετα καμία. Γι' αυτό και τη ζήλευε. Θα ήθελε να μπορούσε να της μοιάσει, έστω και λίγο. Η Μαρίνα ήταν όντως ευτυχισμένη. Ζούσε χωρίς κανείς να μπορεί ποτέ να της επιβάλλει τους κανόνες του. Αντίθετα, η ίδια είχε γαντζωθεί πάνω σ' έναν άντρα. Πίστευε πως μακριά του η ζωή της δε θα είχε κανένα νόημα.