ΣΑΝ ΕΝΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Μάρτης 1988. Καθηλωμένος στο κρεβάτι με τον πυρετό να κατακτά τις κορυφές του θερμόμετρου και τα κάτω άκρα μου να απειλούν με διάσπαση από το υπόλοιπο κορμί μου, φοβούμαι πως θα στερηθώ για πολύ καιρό την αγαπημένη μου βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης. Μέσα σε μια κατάσταση έξαψης και κόπωσης καταφεύγω στο γράψιμο. Κάτω από αυτές τις συνθήκες και πιεζόμενος από μια εσωτερική ανάγκη έκφρασης αλλά και αντίδρασης προς την αρρώστια, θέλησα να γράψω κάτι ευχάριστο και αισιόδοξο που θα με ξεκούραζε.
Έτσι γεννήθηκε το "Σαν ένα παραμύθι", ένα παραμύθι για μεγάλους. Από τότε πέρασαν χρόνια, η θερμοκρασία μου ξανάγινε φυσιολογική και τα πόδια μου με πήγαν πολλές φορές βόλτα στην παραλία. Ό,τι απέμεινε από εκείνη την περίοδο της ζωής μου είναι αυτό το βιβλίο. Κέρδος δικό μου: ανθρώπινο και συγγραφικό.