ΠΑΛΙ ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ: ΚΕΙΜΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ

Είσαι σαν μια ντουλάπα... Σαν μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω. Ρούχα, εσώρουχα, κουβέρτες, σεντόνια, παπλώματα, μαξιλαροθήκες, τσάντες, καπέλα και παπούτσια... Άλλα παλιά, άλλα καινούργια, άλλα από αυτά σκισμένα, άλλα πεντακάθαρα, άλλα βρώμικα, άλλα φθαρμένα. Ένας αχταρμάς... Και με τόσο πράγμα που έχει μαζευτεί μέσα σου, έχεις μπουκώσει... Έχεις φτάσει στο αμήν. Πρέπει να κάνεις ένα ξεκαθάρισμα. Να ανοίξεις τα φύλλα της ντουλάπας και να τα βγάλεις όλα έξω... Ό,τι είναι για πέταμα, να πεταχτεί. Ό,τι είναι για μπάλωμα, να μπαλωθεί. Ό,τι είναι για πλύσιμο, να πλυθεί. Ό,τι είναι για σίδερο, να σιδερωθεί. Σιγά-σιγά. Χωρίς βιασύνες. Και, αφού πάρεις απόφαση τι κρατάς και τι πετάς, αφού πλύνεις και σιδερώσεις τα όσα μείνουν, να τα βάλεις ξανά μέσα σου, όμορφα και τακτοποιημένα... Σαν μια ντουλάπα είσαι... Μια μεγάλη ντουλάπα, ασφυκτικά γεμάτη μέχρι πάνω. Δε θες πολλά. Ένα καλό ξεκαθάρισμα στη ζωή σου θέλεις...