ΟΘΕΛΛΟΣ ΘΕΑΤΡΟ

Ο «Οθέλλος» είναι η τέταρτη τραγωδία του Σαίξπηρ, μετά τον «Άμλετ», τον «Κοριολανό» και τον «Αντώνιο και Κλεοπάτρα», που έχω μεταφράσει στα ελληνικά. Για μία ακόμη φορά, δουλεύοντας χωρίς την πίεση κάποιας προθεσμίας για επικείμενο ανέβασμα, αφιέρωσα τον απαιτούμενο χρόνο και μόχθο στην προσπάθεια να αποδώσω όχι μόνο το νόημα και το ύφος του πρωτότυπου αλλά και την ποιητική του ιδιομορφία, διατηρώντας πάντα την απόλυτη αντιστοιχία των στίχων, ώστε με την αρίθμησή τους να διευκολύνεται η συγκριτική αντιπαραβολή με το αγγλικό κείμενο. Μια πρόσθετη δυσκολία που αντιμετώπισα στην περίπτωση του«Οθέλλου» οφείλεται στην ανισότητα του ποιητικού λόγου, ο οποίος ανά συχνά διαστήματα όχι μόνο περνάει από τον στίχο στην πρόζα, αλλά και ξεπέφτει σε κοινοτοπίες και νωθρές επαναλήψεις, που είναι λιγότερο αισθητές στο πρωτότυπο λόγω του αρχαΐζοντος σαιξπηρικού λόγου. Βέβαια αυτό, όσο κι αν δυσκολεύει τον μεταφραστή, ο οποίος αναγκάζεται κάθε τόσο να τονώσει ή να εμπλουτίσει γλωσσικά το ελληνικό κείμενο, δεν μειώνει την εκπληκτική ψυχογραφία των κεντρικών χαρακτήρων και την αριστοτεχνική διάρθρωση της πλοκής που έχουν εξασφαλίσει στον «Οθέλλο» μια εξέχουσα θέση στο διεθνές ρεπερτόριο.