ΟΙ ΑΡΑΒΕΣ ΤΩΝ ΒΑΛΤΩΝ

(. . .) Ανάμεσα στον Τίγρη και τον Ευφράτη άκμαζε κάποτε μια κοινότητα Αράβων που δεν είχαν όμοιό τους. Οι Άραβες των Βάλτων ζούσαν σε μεγάλες θολωτές καλύβες φτιαγμένες από τα βούρλα των ποταμών και μετακινούνταν με πιρόγες ανάμεσα σε στενές λωρίδες γης που μόλις πρόβαλλαν από τα νερά. Επρόκειτο για μία από τις πιο αρχαίες κοινότητες της Μεσοποταμίας, αξιοπρεπής και στεγνή, που λίγοι Δυτικοί την είχαν επισκεφτεί και πρώτος τη μνημείωσε στο κλασικό του έργο "Οι Άραβες των Βάλτων" ο Γουίλφρεντ Θέσιγκερ. Ταξίδεψε εκεί και έζησε μαζί τους για μεγάλο διάστημα, κάνοντας στενές φιλίες και ακολουθώντας πιστά τους τρόπους της νομαδικής ζωής. Το βιβλίο του είναι ένα πεζό, πλην συγκρατημένο ποίημα, με πυκνές εθνολογικές παρατηρήσεις, διαποτισμένο από το πνεύμα του πλάνητα και του εξερευνητή. Συνδυάζοντας το βλέμμα του εθνολόγου με ένα έξοχο λογοτεχνικό χάρισμα, ο Γουίλφρεντ Θέσιγκερ έγραψε (και εικονογράφησε με τις δικές του φωτογραφίες) το αξιοθαύμαστο χρονικό ενός τρόπου ζωής που παρέμεινε παραδόξως αναλλοίωτο για πέντε χιλιάδες χρόνια.