Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΟΛΦ

Ο μικρός Έϋολφ γράφτηκε το 1894 κι είναι το τέταρτο από τα έξη ψυχολογικά δράματα του Ερρίκου Ίψεν, που είναι και τα τελευταία της όλης παραγωγής του. Το λάϊτ μοτίβ του έργου δεν είναι καθόλου νέο. Είναι το ίδιο με της "Κυράς της θάλασσας" και της "Έντας Γκάμπλερ", με τη διαφορά πως ο ποιητής το επεξεργάζεται τώρα με φωτεινότερη διάθεση και το τελειώνει γελαστά. [...] Σε παλιότερα χρόνια, όταν ακόμα ο Ίψεν περνούσε για συμβολιστής, συμβολιστής με τη δογματική σημασία του όρου, ο "Μικρός Έϋολφ" είχε παρεξηγηθεί. Οι κριτικοί ζητούσανε σ' αυτόν ανύπαρχτες προθέσεις και τούδιναν προεκτάσεις κι ερμηνείες παράδοξες. Στο προλογικό μου αυτό σημείωμα, [...] θ' αρχίσω με την ανάλυση της υπόθεσης, αφήνοντας έτσι τις ιδέες και τα σύμβολα να ξεπεταχτούν μονάχα τους μέσ' από τα ίδια τα γεγονότα σα μια αναγκαία κι οργανική πρoέκτασή τους.