ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ

Το ξενοδοχείο Belvue της κυρίας Πολυξένης, χτισμένο πάνω στην μπούκα του Ισθμού, φθίνει ηρωικά.
Οι ένοικοι λιγοστοί αλλά όχι λίγοι. Τέσσερις ζωηροί συνταξιούχοι με μεγαλύτερη ορμή απ' όση υπολόγιζαν και οι ίδιοι, ένας καθηγητής Φιλοσοφίας από το εξωτερικό που στέκει σαστισμένος ένα βήμα πριν την τελική έξοδο, δυο νεαρές αθυρόστομες πόρνες που ψάχνουν μια γωνιά να περάσουν δεκαπέντε μέρες ξεκούρασης χωρίς επιπλοκές. Άνθρωποι ετερόκλιτοι, δίχως τίποτα κοινό. Τίποτα εκτός από την αγάπη, που είναι πάντα παρούσα. Την αγάπη, που δεν αναγνωρίζει νόμους και κανόνες, που δεν μπαίνει σε καλούπια, που αρνείται να περπατήσει σε ορθόδοξους δρόμους, επιλέγοντας να χαράξει τα δικά της φωτεινά μονοπάτια μέσα στην ερημιά. Αυτή η δονκιχωτική, η τρυφερή, η απελπισμένη αγάπη θα τους ενώσει σε ένα σώμα, που με αυταπάρνηση θα αποφασίσει μια εμπνευσμένη, μια παράτολμη όσο κι απρόσμενη συνωμοσία.