ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ

Σκοτεινοί πρωταγωνιστές της ποιητικής σκηνής, στο περιθώριο της λογοτεχνικής νομιμότητας της εποχής τους, ελάχιστοι από αυτούς ευτύχησαν να δουν το έργο τους να αναγνωρίζεται εν ζωή από τους αναγνώστες αλλά και τους ομότεχνούς τους και ορισμένοι μόνο αναγνωρίστηκαν αρκετά πάντα μετά το θάνατό τους. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς αποθεώθηκαν (Rimbaud, Baudelaire, Mallarme, Lautreamont, Jarry, Artaud) αποτελώντας σήμερα αναφορές της παγκόσμιας ποίησης και διαρκή έμπνευση σημαντικών λογοτεχνικών κινημάτων. Οι περισσότεροι όμως κείτονται ακόμα στο ημίφως ή ακόμα και στη λήθη του κοιμητηρίου των αγνοημένων, ξεχασμένων ποιητών. Ποιητικά "σκηνώματα" που δεν έχουν καταγραφεί σε καμία επίσημη ποιητική ανθολογία. Όλοι τους συνέταξαν ιδιοχείρως - με τον ένα ή τον άλλο τρόπο - το πολυτάραχο, ανατρεπτικό, σκοτεινό, πένθιμο ή και μακάβριο σενάριο της ζωής τους. Πήγαν μέχρι το τέρμα της άρνησης, διέσχισαν τις λαίλαπες, τις ρήξεις, τις σιωπές, το σάλο, τις καταστροφές τους, αναζητώντας με εμμονή αυτό που πάντα διαφεύγει, παίρνοντας ένα δρόμο χωρίς επιστροφή προς το Αλλού. Με "βουλιμία Θεού" βγήκαν προς αναζήτηση ενός χαμένου παραδείσου αλλά μέσα από τις σκοτεινότερες διαδρομές της κόλασης. [...] Η ανθολογία αυτή είναι αναγκαστικά μη εξαντλητική. Αποπειραθήκαμε να είναι αντιπροσωπευτική. Δίνουμε κατ' οικονομία το λόγο σ' αυτούς τους ποιητές να μιλήσουν και για τους υπόλοιπους. Γιατί το σημαντικότερο για τους περισσότερους είναι να ακουστούν. Να τους επιστραφεί, και κυρίως να τους επιτραπεί, η φωνή τους.