ΚΑΙ ΘΕΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΜΙΛΗΤΟ

«Ποίηση μυστική, μυητική, ποίηση της οδύνης του σώματος, της ύπαρξης ολόκληρης, που ανατείνεται να καταργήσει το χρόνο και το θάνατο, ν' αγγίξει τον κόσμο τον μέχρι τώρα ανέγγιχτο και αναπόδεικτο, που αρχίζει ακριβώς εκείθε του ανθρώπου, ακριβώς εδώθε του αγγέλου, με αυτά τα λόγια και με αυτές τις επωδές που "κάνουν την άβυσσο ν' ανθίζει".
...Σπάνια ποίηση έχει συλλέξει, έχει συγκεντρώσει, με μια αναβλύζουσα γραφή, τόσα μηνύματα και τόσα σημεία τριών χιλιάδων χρόνων της ελληνικής γλώσσας. Γιατί η ποίηση αυτή είναι, επίσης, ένα εκπληκτικό και ζωντανό προσκύνημα της γλώσσας».