ΙΟΝΙΟ-ΑΔΡΙΑΣ ΓΕΦΥΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

"Είδα τριήρεις, φορτωμένες με εμπορεύματα, να βουτούν στα γαλανά νερά ρυθμικά τα κουπιά τους! Κι ύστερα άλλες κι άλλες, να πηγαινοέρχονται στη Μεγάλη Ελλάδα. Μ' αλφάβητα, κρασί και περικεφαλαίες, με φυτά και σπόρους! Με λύρες και Όμηρο, με αοιδούς και ραψωδούς!
Κι άλλες από την ξακουστή Ιωνία, άλλες από τη φωτισμένη Αθήνα και τα Μέγαρα κι άλλες από τη θαλασσόχτιστη Κόρινθο και την Αρκαδία...
Κι είδα φωτιά να κατεβαίνει από τον ανεφέλωτο ουρανό! Και πέτρες πελεκημένες να κάθονται με τάξη και σχέδιο σαν κλωστές πελώριου αργαλειού, σε μεγάλα, καλοσκαλισμένα αγκωνάρια!...
Κι είδα να υψώνονται κίονες, κατάλευκοι σαν τον αφρό της θάλασσας κι αετώματα γλυπτά, με παραστάσεις του θεόρατου Ολύμπου...
Είδα πόλεις να σηκώνονται γεμάτες ζωή, κίνηση και γνώση.
Και είδα λιμάνια πνιγμένα στα πλοία. Την Ιμέρα, τη Νάξο, την Καμάρινα, τον Ακράγαντα, τη Γέλα και τις Συρακούσες στη Σικελία.
Την Κύμη, τη Νεάπολη, την Πιθηκούσα, την Ποσειδώνια, το Μεταπόντιο, τον Τάραντα, τη Σύβαρη, τον Κρότωνα, την Καλλίπολη, το Σκυλάκιο, το Ρήγιο, τη Μεσσήνη, το Iππώνιο, την Ελέα στη Μεγάλη Ελλάδα!
Είδα τους Έλληνες όπως σπάνια τους έχει δει κάποιος και δάκρυσα!".