Η ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΩΝ ΕΟΡΤΩΝ

«Η ανθρώπινη ιστορία κατέδειξε ότι ο άνθρωπος μεταξύ των άλλων είναι και «ον των εορτών» (homo festivus). Μέσω αυτής της διάστασης αποδεικνύεται σε μια ταυτόχρονη έκφραση η συνύπαρξη της θρησκευτικότητας και της κοινωνικότητάς του. Οι εορτές αναδεικνύουν, συνέχουν και ανανεώνουν τη θρησκευτική και την κοινωνική ζωή, και επομένως λειτουργούν ως θρησκευτικός και κοινωνικός παράγοντας. (...) Στα πλαίσια της κοινωνιολογίας της θρησκείας και ιδιαίτερα της κοινωνιολογίας του Χριστιανισμού, όπου θρησκεία (Εκκλησία) και κοινωνία βρίσκονται σε μια διαλεκτική σχέση, το κοινωνιολογικό ενδιαφέρον στρέφεται γύρω από το συνεκτικό, θεσμικό, ηθικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό και πολιτισμικό χαρακτήρα των εορτών. Οι περιοχές αυτές αφορούν τόσο τον εκκλησιαστικό όσο και τον ευρύτερο εκκοσμικευμένο κοινωνικό χώρο.
Η ενασχόλησή μας περιλαμβάνει ακόμη τρεις περιοχές, που σχετίζονται με την εκκοσμίκευση των εκκλησιαστικών εορτών, με τις κοσμικές εορτές και με την αρνητική εκκλησιαστική και κοινωνική λειτουργία των εορτών».