Η ΕΠΙΚΟΥΡΕΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

«"Ο θάνατος ουδέν προς ημάς". Ο Επίκουρος, μέσω της οντολογίας και γνωσιοθεωρίας, καταδεικνύει ότι θάνατος είναι η άρνηση της ζωής. Η ζωή προϋποθέτει αντίληψη, αίσθηση, συναίσθημα και συνείδηση. Ο θάνατος σημαίνει την πλήρη απουσία τους. Δεν υπάρχει θάνατος στη ζωή - μόνο πόνος. Ακόμη κι αν είναι επώδυνη η στιγμή του θανάτου, η προσμονή μίας οδυνηρής κατάστασης, είναι για τον Επίκουρο, ανόητη. Η ίδια η θνητότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται με φιλοσοφική διαύγεια ("όταν ο θάνατος είναι παρών, εγώ δεν είμαι πια παρών"), ώστε να καθίσταται πηγή δύναμης και απελευθέρωσης».
«Ο Επίκουρος στοχεύει στην καταπολέμηση της υποταγής του ανθρώπου στους θρησκευτικούς θεσμούς, και κηρύσσει την "αυτοσυνειδησία", η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην "αταραξία" του ανθρώπου. Συγκεκριμένα, αντιτάσσει στο υπερβατικό στοιχείο της θρησκείας την "ελευθερία τον ανθρώπου", και με αυτό βρισκόμαστε στην "καρδιά" της επικούρειας φιλοσοφίας».