Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

Η Αναγέννηση είναι ένα από τα πιο ρηξικέλευθα κείμενα φιλοσοφικής κριτικής του πολιτισμού πού ενέπνευσε μοντέρνους συγγραφείς καί ποιητές, όπως Ο Προύστ, Ο Τζόυς, Ο Γέιτς, Ο Πάουντ ή ο Καβάφης, καί επιζεί μέχρι τίς μέρες μας ως ανεπανάληπτη έκφραση μιας αισθητικής θεώρησης της ζωής. Η πρώτη έκδοση της Αναγέννησης το 1873 προσέκρουσε στη βλοσυρή σιωπή καί την αποδοκιμασία των μεγάλων δασκάλων της βικτωριανής Αγγλίας. Την ίδια στιγμή έγινε το μανιφέστο του νεανικού αισθητικού κινήματος της "παρακμής". Ο Πέιτερ ταράχτηκε από τίς αντιδράσεις πού ενέπνευσε το βιβλίο: "Θα ήθελα να μη με αποκαλούν ηδονιστή", είπε, "δίνει μια τόσο εσφαλμένη εντύπωση σε όσους δεν γνωρίζουν ελληνικά". Προβαίνοντας σε μια πρωτότυπη θεώρηση ορισμένων από τα ωραιότερα καλλιτεχνικά καί λογοτεχνικά έργα της γαλλικής καί της ιταλικής Αναγέννησης, ο Πέιτερ επαναπροσδιόρισε την κριτική ως μια ιμπρεσιονιστική, σχεδόν ερωτική εξερεύνηση της αισθητικής ανταπόκρισης του κριτικού στο έργο. Το περιβόητο "Συμπέρασμά" του σκανδάλισε πολλούς με την επιμονή του να προβάλλει την απόλαυση καί το πάθος ως μόνη δικαίωση της ζωής, ενώ παράλληλα γοήτευσε άλλους κορυφαίους υπέρμαχους του αισθητισμού - όπως ο Όσκαρ Ουάιλντ, για τον οποίο ή Αναγέννηση, "το βιβλίο πού είχε μια τόσο παράξενη επίδραση στη ζωή μου", αποτελεί την "Αγία Γραφή του κάλλους". Το βιβλίο περιέχει τα κλασικά πλέον κείμενα της πρώτης έκδοσης, ανάμεσα τους καί εκείνο για τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, στο όποιο ανήκει ή περίφημη περιγραφή της Μόνα Λίζα, "το πιο φημισμένο κομμάτι πού γράφτηκε ποτέ για οποιαδήποτε εικόνα στον κόσμο". Περιλαμβάνει επίσης, ως επίμετρα, δύο σημαντικά κείμενα για τον Πέιτερ, του Κένεθ Κλάρκ καί του Μάριο Πράτς.