ΑΝΘΡΩΠΟΣ: ΤΟ ΜΕΓΑ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΙΚΙΣΜΟΥ

Ο συγγραφέας, μελετώντας τη Δυτική εσωτερική παράδοση, αποφαίνεται ότι κάθε άλλο παρά πλήρης είναι η θεώρηση της πραγματικότητας που εδράζεται σε μια προς τα έξω στραμμένη διάνοια, η οποία εικονίζει την πραγματικότητα μέσω της αφαίρεσης. Στο παρόν βιβλίο, προβάλλεται ο δυναμικός χαρακτήρας της πραγματικότητας, αναδεικνύεται ένα πιο ελαστικό σύμπαν, ένας κόσμος στον οποίο ο άνθρωπος δεν είναι απλό ανδρείκελο της αναγκαιότητας, αλλά υπάρχει περιθώριο για ελευθερία, πρωτοβουλία, ατομική ευθύνη, περιπέτεια, φαντασία. Όπου δεν υπάρχουν η ατομικότητα και η ενδοσκόπηση, τόσο θεωρητική όσο και πρακτική αξία έχουν μόνο η θετική επιστήμη και η λογική. Η φύση όμως της ζωής, σύμφωνα με τον μυστικισμό, είναι ψυχολογική κι όχι μαθηματική ή λογική. Η ζωή είναι συνείδηση η οποία χρησιμοποιεί την ύλη για τους σκοπούς της· η δε έσχατη δικαίωση της ανθρώπινης ζωής είναι η δημιουργία εαυτού από τον εαυτό, ο συνεχής εμπλουτισμός της προσωπικότητας από στοιχεία τα οποία δεν προσλαμβάνει απ' έξω, αλλά η ίδια γίνεται αιτία να παραχθούν απ' αυτήν.