ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΝ ΤΥΠΙΚΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑΣ

Η παρούσα βίβλος αποτελεί μιαν επιτομήν, μίαν προσέγγισιν εις τα του Όρους Τυπικά, χωρίς να φιλοδοξή να καταστή κανών αλλά βοηθός και συμπαραστάτις εις αγιορειτικάς και μή μονάς, ιερείς και φιλομαθείς αδελφούς. Προσπαθεί να δώση μίαν εικόνα πενιχράν του τεραστίου πλούτου της Μοναχικής Ακολουθίας και δη της Αγιορείτικης τοιαύτης.
Δια τούτο θα πρέπη να λάβη τον κόπον ο φιλομαθής αναγνώστης προς γενικήν γνώσιν να αναγνώση αρχικώς το πρώτον μέρος της βίβλου, το οποίον αναφέρεται εις τας γενικάς περιπτώσεις της Καθημερινής Ακολουθίας, του Σαββάτου, της Κυριακής, των Βαθέων Όρθρων και Αγρυπνιών και, τέλος, της Πανηγύρεως της Μονής.
Επειδή εις το πρώτον μέρος γίνεται μία γνωριμία του αναγνώστου με την αγιορειτικήν ορολογίαν, δια τούτο αι υποσημειώσεις και τα σχόλια εις το κείμενον είναι ηυξημένα.
Εις το δεύτερον μέρος της βίβλου καταγράφονται ειδικαί τίνες διατάξεις ορισμένων Ακολουθιών και τονίζεται η ιδιαιτερότης με την οποίαν τελούνται εις τας αγιορειτικάς μονάς. Εις το τέλος του Κεφαλαίου τούτου προσετέθη και παράγραφος περί των "παγκοινιών", των κοινών εργασιών δηλαδή εν τοις κοινοβίοις και περί του πως τελούνται αύται υπό το πρίσμα της λειτουργικής ζωής.
Εις το τρίτον μέρος αναλύονται αι ενιαύσιοι περιπτώσεις των ακινήτων και κινητών εορτών. Αξιοπρόσεκται είναι αι υποσημειώσεις της Μεγάλης Εβδομάδος δια τα ιδιαίτερα και αρχαιότατα Τυπικά των Ακολουθιών αυτών εν σχέσει με την σημερινήν τέλεσιν αυτών εν τοις ενοριακοίς ναοίς, και η περιγραφή της λιτανείας της Εφόρου του Ιερού ημών τόπου, Κυρίας Θεοτόκου του "Άξιον εστί" κατά την Δευτέραν ημέραν του Πάσχα, πέριξ των Καρεών.
Εις δε το τέταρτον και τελευταίον μέρος θα εύρη τις χρησίμους πίνακας περιέχοντας τας συγκεκριμένους φράσεις των ψαλλομένων τροπαρίων, εν αις εισοδεύει ο Ιερεύς εις τους Εσπερινούς του έτους και τας κατηγορίας εορτασμού των αγίων του ενιαυτού. Επίσης υπάρχει πίναξ επεξηγηματικών σχεδίων των σκευών άτινα χρησιμοποιούν οι Μοναχοί του Άθω εις τας ακολουθίας, και κατόψεις ναού δεικνύουσαι την θέσιν αντικειμένων και σκευών εις τον χώρον ενός αγιορειτικού Καθολικού.
Ως είναι φανερόν, η ανά χείρας βίβλος δεν καθορίζει τόσον τα τροπάρια και λοιπά ψαλλόμενα εν ταις Ακολουθίαις, όσον τας κινήσεις εντός του ναού κατά την κοινήν λατρείαν. Πλην όμως αναφέρει εν γένει την διάταξιν των ψαλλομένων, ως και τα εν χρήσει μουσικά βιβλία, προς βοήθειαν των φίλων ιεροψαλτών των ιερών μονών και ενοριακών ναών.
Το Άγιον Όρος ως ζώσα πραγματικότης διαφυλάττει ζων Τυπικόν και Παράδοσιν υπερχιλιόχρονον. Αυτήν την αρμονίαν και βαθείαν χαράν της αγιορειτικής ακολουθίας θέλομεν να μεταδώσωμεν.