Η ΛΑΡΙΣΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ 1423-1881 (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

"Λάρισα πόλις μεσόγειος πρωτεύουσα της Πελασγιώτιδος, νυν δε μητρόπολις πάσης της Θεσσαλίας, καθέδρα Μουλά υπέρτερου του της Θεσσαλονίκης, και του Σατράπου, ήδη, και του Μητροπολίτου, πολλούς επισκόπους υφ' εαυτόν έχοντος, κειμένη επί της δεξιάς όχθης του Πηνειού, σε τοποθεσία τερνοτάτην, απέχουσα 13 ώρας από τον Βώλον προς δυσμάς, 20 από την Θεσσαλινίκην προς το νοτιοδυτικόν, 53 από τας Αθήνας προς το δυτικοβόρειον, και 114 από την Κωνσταντινούπολιν προς το δυτικονότιον. Κατοιείται υπ΄Οθωμανικών, Χριστιανών, Εβραίων και ολίγων Αρμενίων, ων οι πρώτοι εισι πλειότεροι των λοιπων, και οι τελευταίοι ολιγώτεροι πάντων. Το σύμπαν δε πλήθος των κατοίκων εστι περι τας 30 χιλιάδας. Πόλις δια την θέσιν της εμπορικωτάτη, και δια την ευφορίαν των περι αυτήν χωρών πλουσιωτάτη".

Η έλλειψη μίας μελέτης για την Ιστορία και την Μνημειακή Τοπογραφία της Λάρισας κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, και η συνακόλουθη αγωνία για την τύχη του διάσπαρτου αρχειακού υλικού, των μνημειακών και κατάλοιπων των βιοϊστορικών μαρτυρίων των παλιών Λαρισαίων -που κινδύνευαν να μείνουν ακατάγραφες και αναξιοποίητες- με οδήγησαν στη σκέψη και τη βούληση να αναλάβω την προσπάθεια και να γράψω αυτές τις σελίδες ως μια μικρή συμβολή στην έρευνα της Ιστορίας της πόλης μας. Θεώρησα την προσπάθεια αυτή ως ένα χρέος προς τη γενέτειρά μας και άρχισα ήδη από τα φοιτητικά χρόνια τη συλλογή και επεξεργασία του σχετικού υλικού, καθώς και όλων εκείνων των στοιχείων που θα ήταν ικανά να ανασυνθέσουν το χαμένο πρόσωπο της πόλης, να βοηθήσουν για μια «ιστορική αναστήλωση» του χώρου, που τόσο άδικα αλλοιώθηκε στον αιώνα που πέρασε.