ΕΚ ΦΑΝΑΡΙΟΥ (ΤΡΙΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)

Προλογίζοντας το 1970 την ποιητική του συλλογή "Αφιέρωμα στην Πόλη", ο τότε Μέγας Αρχιδιάκονος του Οικουμενικού Θρόνου, και σήμερα Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος ο Γαλάνης, παρατηρούσε ότι: "Ο ποιητής της Πόλης έχει τιε δικές του σκάφες και τις δικές του ζύμες. Γι' αυτό και το πνευματικό ψωμί που βγάζει πρέπει να έχει την ξέχωρη γεύση του μοναδικού, αδιάφορο γλυκού ή πικρού".
Αυτήν ακριβώς τη ξέχωρη γεύση μας δίνουν, εδώ και σαράντα χρόνια τώρα, τα γραπτά του Πέργης, είτε ποιήματα είναι αυτά είτε πεζογραφήματα. [...] Με το τρίτο αυτό "Εκ Φαναρίου...", ο φίλος και ομογάλακτος αδελφός, Μητροπολίτης Πέργης Ευάγγελος, διαλαλεί και πάλι ότι η Ρωμηοσύνη συνεχίζει "να πορεύεται με τη δυναμική του ιστορικού της βάθους, [και] με την ελπίδα της για προσπέλαση σε χρόνους ευχαρείς". Επαναλαμβάνει για πολλοστή φορά ότι οι λίγοι και αμέτρητοι, της Πόλης, που από μακραίωνη πείρα γνωρίζουν ότι "ανεξιχνίαστοι αι βουλαί του Κυρίου", προσδοκούν. Και ότι μένοντες πιστοί στην μνήμη του παρελθόντος, δεν παύουν να αγωνίζονται για το αύριο της Ρωμηοσύνης και της Ορθοδοξίας.
Ο Πέργης συνεχίζει να άδει και να ψάλλει "...ότι μεθ' ημών ο Θεός". Και γι' αυτό ακριβώς, του είμαστε όλοι ευγνώμονες. Οι εγγύς τε και οι μακράν.