DOLCE AGONIA

Ο Θεός παραδίδεται στη φθονερή απόλαυση της διήγησης του πεπρωμένου δώδεκα φίλων που συναντιούνται στο σπίτι του Σων Φάρρελ για το γεύμα της Ημέρας των Ευχαριστιών. Σε μια χιονισμένη πόλη της Νέας Αγγλίας, οι συνδαιτυμόνες κουβεντιάζουν για τη γέννηση και το θάνατο, συζητούν για την ύπαρξη και τον έρωτα, ομολογούν τις προσδοκίες και τις απογοητεύσεις τους και, επ' ευκαιρία, αποκαλύπτουν την πολύπλοκη επιμιξία της κοινωνίας τους. Η παρουσία του Θεού μας υπενθυμίζει αδιάλειπτα ότι το κοινό πεπρωμένο είναι ο Θάνατος, όμως οι άνθρωποι αυτοί αφιερώνουν στη ζωή και την τελευταία ικμάδα τους. Ένα γαϊτανάκι σκέψεων και συναισθημάτων, όπου διαγράφονται σπαρακτικά οι ζωές των ηρώων, στημένο με τη δεξιοτεχνία της Νάνσυ Χιούστον. Το Dolce Agonia -Η γλυκιά αγωνία- επιβεβαιώνει την αξία μιας μυθιστοριογράφου που έχει επιβληθεί εδώ και αρκετά χρόνια ως μία από τις σημαντικότερες συγγραφείς της γαλλόφωνης λογοτεχνίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[...] Το θέμα των οικογενειακών ή φιλικών συγκεντρώσεων είναι πάντοτε ιδιαίτερα γοητευτικό και ο κινηματογράφος το έχει εκμεταλλευθεί δεόντως (βλέπε ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΑΤΡΙΧΙΛΑ και άλλα). Διότι γύρω από ένα τραπέζι όταν οι άνθρωποι γνωρίζονται καλά μπορούν να ειπωθούν τα πάντα και να δούμε όλες τις διακυμάνσεις των ανθρώπινων συμπεριφορών.
Το κορυφαίο κατά την άποψη μου σημείο αυτού του απολαυστικότατου μυθιστορήματος, έρχεται όταν οι αποκλεισμένοι από το χιόνι καλεσμένοι, έχοντας φάει και πιεί του σκασμού, ξαπλώνουν να κοιμηθούν όπου βολεύονται μέσα στο σπίτι. Η Huston αριστοτεχνικά παίρνει το όνειρο του καθενός και το μπερδεύει μέσα στο όνειρο του διπλανού του. Είναι μια υπέροχα σουρρεαλιστική σκηνή που βοηθιέται από την μουσικότητα της γραφής της συγγραφέως.
Έξοχο βιβλίο από μία προικισμένη λογοτέχνιδα. (Από το ιστολόγιο Librofilo, a books' aficionado, 27/6/2006)