ΔΑΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

Η Μπες είναι ένα πλάσμα του θεού, που ζει σ’ ένα ακραία συντηρητικό κόσμο σκοτσέζων προτεσταντών. Απλοϊκή και ευαίσθητη, ρίχνεται σε ένα παθιασμένο έρωτα για τον Γιαν, έναν ξένο. Έναν άντρα που εργάζεται κάπου ανάμεσα στη γη και τον ουρανό - σε μια θαλάσσια πλατφόρμα εξόρυξης πετρελαίου. Η Μπες είναι παρθένα, ωστόσο αχαλίνωτη και αποφασισμένη όταν πλανεύει τον σύζυγό της. Είναι μια γυναίκα που βιώνει την αγάπη ως ένα άνευ όρων δώρο, και ο Γιαν συγκλονίζεται και μαγεύεται από αυτήν. Γι’ αυτό και ο πρώτος τους αποχωρισμός είναι πολύ οδυνηρός. Ο Γιαν πρέπει να επιστρέψει στη δουλειά του και η Μπες κραυγάζει την οδύνη της στην απέραντη θάλασσα. Όμως έχει τον Θεό για να στραφεί, και ο οποίος της απαντάει μέσω της δικής της φωνής. Την παρηγορεί και της υπενθυμίζει τη θέση της και ίσως -αν κανείς θέλει να ερμηνεύσει την ταινία με αυτό τον τρόπο- την τιμωρεί, εκθέτοντας τον Γιαν σε ένα φριχτό ατύχημα. Επιστρέφει κοντά της ως τετραπληγικός, με το κορμί του που τόσο ποθεί ολότελα παράλυτο. Εν αρχή ην ο Λόγος, και ο λόγος είναι το μόνο που απέμεινε στον Γιαν, μαζί με τις αναμνήσεις της ερωτικής τους ζωής. Η παράκλησή του προς την Μπες δεν μπορεί παρά να είναι τερατώδης και ταπεινωτική: της ζητάει να κάνει έρωτα με άλλους άντρες και κατόπιν να του περιγράφει λεπτομερώς τις εμπειρίες της. Και εκείνη το κάνει. Κάνει έρωτα με άντρες που δεν θα άγγιζε καμιά άλλη γυναίκα. Χάνεται σε θάλασσα ερωτικής ασυδοσίας με την ελπίδα πως θα δαμάσει τα κύματα. Με το «Δαμάζοντας τα κύματα», ο Lars von Trier δημιούργησε μια ταινία που κινείται ανάμεσα στον ουρανό και τη γη. Μια ταινία που μιλά για τη θυσία ενός ανθρώπινου πλάσματος για ένα άλλο, στο όνομα της αγάπης. Μια σπουδαία ταινία που μιλά για ένα θαύμα. Μια καταπληκτική ταινία.