ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΩΡΑΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ. . .

Αυτοί οι μεγάλοι της δημοσιογραφίας και του θεάτρου, που έζησα μαζί τους, που δούλεψα κοντά τους στις εφημερίδες στα διπλανά τραπέζια, που ξενυχτήσαμε παρέα μέσα στα παλιά τυπογραφεία, αναπνέοντας αντιμόνιο, καπνούς τσιγάρων, και το υπέροχο μελάνι των φύλλων, καθώς έβγαιναν φρέσκα απ' τη βουερή γωνιά, το μέσα μέρος" των πιεστηρίων. . . Τότε -ευτυχώς- δεν υπήρχε η παγερή και άψυχη "μοντέρνα τεχνολογία" με τα κομπιούτερς και τις φωτοσυνθέσεις. Τότε απολαμβάναμε το ζωντανό χειρόγραφο, το γνώριμο δημοσιογραφικό χαρτί, αυτό το χαρτί, που κατά τον Σεφέρη, ήταν "σκληρός καθρέφτης" και "μιλούσε με τη φωνή σου". Γράφαμε με στυλό και γραφομηχανή. [. . .] Σ' αυτό το παράξενο γοητευτικό σκηνικό, μεθυσμένος απ' το μακρύ ταξίδι μέσα στη νύχτα του τυπογραφείου, γνώρισα εκείνη την παλιά ράτσα των δημοσιογράφων και συγγραφέων, που με την ίδια ευκολία και υπευθυνότητα έγραφαν συγχρόνως άρθρα, χρονογράφημα, στίχο, θέατρο, κι έκαναν ρεπορτάζ. . .