ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

Όταν ο Carl Orff σύνθεσε το περίφημο "Carmina Burana", είναι σίγουρο ότι βρήκε την χαμένη νότα της ζωής του. Εκείνη την μικρή και ευαίσθητη νότα μέσα στις τόσες άλλες, εκείνη την τελευταία και ιδιαίτερη νότα! Εκείνη, που μας δίνει την πραγματικά χαρμόλυπη μελωδία που ψάχνει η μέρα μας. Την νότα που ομορφαίνει την ίδια μας την ζωή μέσα στον άχαρο παραλογισμό της. "Ω ΤΥΧΗ, ΣΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑΛΛΑΞΙΜΗ" φωνάζει ο στίχος του! Είναι αλήθεια. Τόσο μικρή η ζωή, για να χάνουμε το νόημά της. Για να μην αισθανόμαστε καθημερινά την αντίστροφη μέτρησή της. Για να μην βρίσκουμε την αιτία στις πράξεις μας. Για να μην βλέπουμε ότι δεν είμαστε μόνοι μέσα στο κενό. Για να μην πλαισιώνουμε την ουσία μέσα στο υπαρξιακό μας αίνιγμα. Εύχομαι όλοι, να μην αφήνουν τα λεπτά να περνούν! Να τα αγαπούν, σαν να είναι, όπως τα μάτια τους, πολύτιμα. Σαν να είναι τα τελευταία· και σε κάθε ένα από αυτά, να βρίσκουν την δική τους χαμένη, την δική τους πολύτιμη νότα. Το αύριο, ίσως να είναι αργά...