Η ΗΠΕΙΡΟΣ

Η Ήπειρος είνε η βορειοδυτικωτέρα επαρχία της τε αρχαίας και της νεωτέρας Ελλάδος, κείται δε μεταξύ της 17' και της 19' μοίρας πλάτους και της 40.10' και της 39.10' μήκους του μεσημβρινού των Παρισίων. Υπήρξεν η αρχαιότερα κοιτίς του Ελληνισμού, το δε όνομα αυτής παράγεται εκ του δωρικού άπειρος, αποδοθέν αυτή υπό των κατοίκων των παρά τας μεσημβρινάς αυτής ακτάς κειμένων νήσων: Κερκύρας, Κεφαλληνίας, Ιθάκης, Λευκάδος και Παξών, ως χώρα στερεά (continent), εν αντιθέσει προς τας νήσους ταύτας.
Εκτός της εξηγήσεως ταύτης υπάρχει και παράδοσις, άλλως ερμηνεύουσα το όνομα του σπουδαιοτάτου τούτου τμήματος του Ελληνισμού. Κατά την παράδοσιν ταύτην, αναφερομένην υπό του Παρθενίου, η Ήπειρος οφείλει το όνομα αυτής εις την θυγατέρα του εκ Βοιωτίας και εκ Σπαρτιατών καταγομένου Εχίωνος Ήπειρον, αποθανούσαν εν Χαονία και ταφείσαν εν τινι αυτόθι δάσει, λαβόντι ένεκα τούτου το όνομα αυτής, οπόθεν αργότερον ωνομάσθη και ολόκληρος η χώρα.
Η χώρα αύτη, ης τμήμα το πρώτον υπό του Ομήρου αναφερόμενον υπό το όνομα Ήπειρος, συγχωνευθείσα επί Πύρρου του μεγάλου υπό την γενικήν ταύτην ονομασίαν, συνορεύει ανατολικώς μετά της Θεσσαλίας, δυτικώς μετά του Ιονίου Πελάγους, και εν μέρει της Ιλλυρίας, βορείως μετά της Ιλυρρίας και της Μακεδονίας και νοτίως μετά του Ιονίου Πελάγους και της Ακαρνανίας. [...] (Από την έκδοση)