Παραμύθι χωρίς όνομα (ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

Όταν η Πηνελόπη Δέλτα εξέδιδε το δεύτερο αυτό βιβλίο της, στα 1910, πίσω από τους χαρακτήρες της θεωρήθηκε ότι συμβόλιζε πολιτικά πρόσωπα και συνέδεε τα γεγονότα της αφήγησης με τα σύγχρονά της ιστορικά γεγονότα, μπορούμε όμως να πούμε με βεβαιότητα πως έναν αιώνα μετά –στις μέρες μας- το βιβλίο δεν έχει χάσει διόλου την επικαιρότητά του. Η χώρα των Μοιρολάτρων που περιγράφεται θυμίζει τις κακοδαιμονίες και κακοτοπιές και της σύγχρονης Ελλάδας. Όμως, όπως συμβαίνει στα παραμύθια αλλά κάποτε και στην ίδια την πραγματικότητα, ο γιος του βασιλιά των Μοιρολάτρων, το Βασιλόπουλο, συμβολίζει το νέο άνθρωπο, που οραματίζεται μια καλύτερη χώρα, που παλεύει, που μάχεται με πείσμα και πάθος. Και τελικά τα καταφέρνει.

Το βιβλίο παραμένει κλασσικό και επίκαιρο, πρώτα απ’ όλα χάρη στις διαχρονικές αξίες που εκφράζει: αξιοπρέπεια, ήθος, μαχητικότητα.