Ο ΜΠΙΖΙΝΤΗΣ, Ο ΜΠΙΖΙΝΤΗΣ Ο ΓΙΑΝΝΗΣ

Ήταν ένα από τα σπάνια παρανόματα στη Ζάκυνθο που δεν ακλουθιόταν από ένα παρατσούκλι. Ήτανε φαίνεται τόσο εύηχο, που, καθώς ακουόταν κιόλας να σφυρίζει όταν προφερόταν, πέρναγε και για παρατσούκλι μαζί. Και είχε την τύχη (δεν ξέρω τώρα τι γίνεται, μα δεν πιστεύω ν' άλλαξε πορεία), να μην κοπεί σε παράλληλους κλάδους, όπως συνέβαινε με άλλες οικογένειες, που να χρειάζεται ο καθένας τους κι από ένα παρατσούκλι για να ξεχωρίζει από τους άλλους. Το περίεργο σ' αυτή την οικογένεια ήταν ότι η διαδοχική και παράλληλη πολλαπλότητα που σχημάτιζε η ανάπτυξή της παράμενε πάντοτε διαδοχική από πατέρα σε γιο, γιατί μόνον ένας από τους παράλληλους κλάδους κατάφερνε να είναι αρρενογόνος οι υπόλοιποι έσβηναν σιγά σιγά μέσα στη θηλυγονία τους.