Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ

Ο Σωκράτης γεννήθηκε το 470 π.Χ., στην Αθήνα στο δήμο της Αλωπεκής, από εύπορη οικογένεια. Ήταν γιος της μαίας Φαιναρέτης και του μαρμαρογλύπτη Σωφρονίσκου. Τα νεανικά του χρόνια τα πέρασε εργαζόμενος με τον πατέρα του στο μαρμαράδικο και πιθανότατα μερικά μάρμαρα της Ακρόπολης να είχαν περάσει από τα χέρια του αφού ο πατέρας του υπήρξε ένας από τους εργολάβους που έκτισαν τον Παρθενώνα. Ασχολήθηκε αρχικά με τις φυσικές επιστήμες μετά όμως ακολούθησε τον δικό του δρόμο και αφιέρωσε την ζωή του στον άνθρωπο να βελτιώσει τον εσωτερικό του κόσμο. Δίδασκε όπου έβρισκε ακροατές σε όλη την Αθήνα και ποτέ δεν έπαιρνε αμοιβή, ούτε από τους πλούσιους. Σύντομα μαζεύτηκαν γύρω του τα παιδιά των αριστοκρατικών οικογενειών και έγιναν οι μόνιμοι μαθητές του. Συνήθιζε να λέει ότι είχε ένα δαιμόνιο που τον καθοδηγούσε και ήταν συνέχεια μαζί του για να τον αποτρέπει από κάτι που επρόκειτο να κάνει ενώ ουδέποτε τον προέτρεπε. Πολλές φορές συγκρούστηκε με τους σοφιστές και άλλους φιλοσόφους και έγινε διάσημος στην Αθήνα σαν ο πιο σοφός. Τελικά καταδικάστηκε σε θάνατο από την πολιτεία με την κατηγορία ότι εισάγει καινά δαιμόνια καταργώντας τους παλιούς θεούς και διαφθείρει τους νέους με την διδασκαλία του. Οι φίλοι του αγωνίστηκαν να τον πείσουν να δραπετεύσει από την φυλακή να σωθεί, εκείνος όμως αρνήθηκε να το πράξει. Προτίμησε να πειθαρχήσει στους νόμους της πατρίδας του και να καταπιεί το κώνιον. Ήταν τότε εβδομήντα χρόνων.