ΜΕ ΘΕΑ ΤΗ ΖΩΗ

Η Σοφία είναι ένα «διαφορετικό» αλλά και ευλογημένο πλάσμα. Ζει τη ζωή της φορτωμένη με ενοχές και υπομένει στωικά τη μοίρα της, έχοντας επιλέξει για τον εαυτό της τον ρόλο του θεατή. Λίγοι της δίνουν σημασία, αλλά και αυτή συγκρατεί λιγότερα, γιατί έχει μάθει να επιλέγει, και να θυμάται ό,τι επέλεξε. Έτσι αντιστέκεται στη θύελλα του 20ου αιώνα, στη μοναξιά, στον έρωτα και στη ματαίωση, γράφοντας η ίδια την ιστορία της από την αρχή: την ιστορία μιας οικογένειας που έζησε την άνοδο και την πτώση της, την αίγλη αλλά και την παρακμή μιας ολόκληρης εποχής. Το βιβλίο αυτό είναι η φωνή της, και στις σελίδες του φυλάσσονται όσα βίωσε πίσω από το γυάλινο τείχος που ύψωσε από μικρή. Όμως, ταυτόχρονα είναι, κατά κάποιον τρόπο, και η εξόφληση ενός χρέους απέναντι σ’ εκείνους που ξενιτεύτηκαν μέσα στον ίδιο τους τον τόπο και δεν ανήκουν πλέον πουθενά.