ΗΘΕΛΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΣΟΥ ΧΑΡΙΣΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ

Ο Έρωτας και ο Θάνατος εμφανίζονται με ανθρώπινη μορφή και ζητούν από τη Σοφία να παίξει μαζί τους. Όπως κάθε παιχνίδι, έτσι και αυτό έχει τους κανόνες του, μόνο που η Σοφία πρέπει να τους ανακαλύψει σταδιακά. Αργότερα, η Σοφία συναντάει τον Φάνη. Η έλξη ανάμεσά τους είναι αμοιβαία και συγχρόνως ακατανόητη, αν και θεωρείται σίγουρο πως ο Έρωτας και ο Θάνατος έχουν βάλει το χεράκι τους. Αυτά και άλλα πολλά σε μια ιστορία όπου τα πράγματα είναι όπως φαίνονται. Το παιχνίδι έχει ζάρια, αριθμούς, προκλήσεις, πάνω απ’ όλα απαιτείται ελιγμός. Όσο για τον Έρωτα, μεταμορφώνεται συνεχώς, σπέρνει ελπίδες, θέτει γρίφους, κάνει τα στραβά μάτια, αλλά δεν είναι τυφλός.
Και τι άλλο είναι η ιστορία της ζωής μας με λίγα λόγια, αν δεν είναι ένα παιχνίδι με τον Έρωτα και το Θάνατο, μια προσπάθεια, μια ευκαιρία ή μια ελπίδα να εναρμονίσουμε τα αντίθετα;