Η ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΚΑΙ ΟΙ ΛΟΓΟΚΡΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ 1967-1990

Στην πρωτοποριακή αυτή μελέτη της σύγχρονης ελληνικής ποίησης, η Κάρεν Βαν Ντάυκ ερευνά την ποιητική του μοντερνισμού και του μεταμοντερνισμού στις παρυφές της Ευρώπης. Ανιχνεύει τον σημαίνοντα ρόλο γυναικών συγγραφέων στην Ελλάδα ξεκινώντας από την πολιτική της λογοκρισίας στα χρόνια της δικτατορίας. Μέσα από την ανάγνωση των συνεπειών της λογοκρισίας - σε γελοιογραφίες, μυθιστορήματα, ομιλίες του δικτάτορα, στην ποίηση του Γιώργου Σεφέρη και στο έργο της νεότερης γενιάς ποιητών - δείχνει τους τρόπους με τους οποίους οι ποιήτριες χρησιμοποιούν στρατηγικές γραφής που, μολονότι αρχικά καθιερώθηκαν ως αντίδραση στο νόμο του καθεστώτος περί Τύπου, αποδείχθηκαν στη συνέχεια χρήσιμες για την άρθρωση μιας φεμινιστικής κριτικής. Στην ποίηση της Ρέας Γαλανάκη, της Τζένης Μαστοράκη και της Μαρίας Λαϊνά, μεταξύ άλλων, η Βαν Ντάυκ αναλύει τους τρόπους με τους οποίους οι τακτικές των λογοκριτών για την επίτευξη της σταθεροποίησης του νοήματος επιστρατεύονται εκ νέου με σκοπό να αναστατώσουν και να αποδιαρθρώσουν παγιωμένα νοήματα και ρόλους φύλων. Το βιβλίο της, τόσο ως λογοτεχνική ανάλυση πολιτισμού όσο και ως πολιτισμική ανάλυση λογοτεχνίας, ερευνά το πώς η λογοκρισία, ο καταναλωτισμός και ο φεμινισμός επηρεάζουν τη σύγχρονη ελληνική γυναικεία ποίηση, καθώς και το πώς η αντίσταση στη σαφήνεια, σε αυτή την ποίηση, ασκεί τον αναγνώστη στην αναθεώρηση διαφόρων πολιτισμικών πρακτικών. Η συγκριτική εξέταση που κάνει η Βαν Ντάυκ στην αμερικανική ποίηση των μπήτνικς, στην Κασσάνδρα της Christa Wolf και στο Κλεμμένο γράμμα του Edgar Allan Poe, αναδεικνύει την πολυπλοκότητα των υπερεθνικών ανταλλαγών. Μόνο αν στρέψουμε περισσότερο την προσοχή μας στην πολιτισμική και μορφική ιδιαιτερότητα του γραψίματος, ισχυρίζεται η Βαν Ντάυκ, είναι δυνατόν να γίνουν θεωρία τα μαθήματα που παίρνουμε από τη λογοκρισία και τη γυναικεία γραφή.