Η ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ

Η «17 Νοέμβρη» έζησε και πέθανε μπροστά στα μάτια μας. Η αναμέτρησή της με τη δημοκρατία διήρκησε σχεδόν τρεις δεκαετίες. Στο διάστημα αυτό, μια τρομοκρατική οργάνωση δρούσε ανεμπόδιστη, ανέγγιχτη, απρόσβλητη. Γιατί; Η ίδια η αναμέτρηση φαντάζει ανεξήγητη αν δεν απαντηθεί αυτό το βασικό ερώτημα. Το μεγάλο μυστικό της «17 Νοέμβρη» δεν ήταν η δημιουργία της, ούτε ο θάνατός της. Ήταν η ίδια η ζωή της. Έσβησε, άραγε, ως εκκρεμότητα περίπου νομοτελειακά, επειδή ήταν η τελευταία ανορθογραφία που μας είχε κληροδοτήσει η μεταπολίτευση; Ή μήπως τη σκότωσε ο καθαρός αέρας μιας κοινωνίας που γίνεται όλο και πιο ανοιχτή, όλο και πιο σύγχρονη; Ήταν ο επίλογος της Μεταπολίτευσης ή η οπισθοφυλακή του αναχρονισμού; Γιατί, όμως, κράτησε τόσο πολύ; Γιατί η ελληνική κοινωνία την ανέχτηκε τόσα χρόνια; Ποιες ανομολόγητες συνενοχές εξύφαναν μια περίεργη ασυλία; Θα είχε υπάρξει οργάνωση «17 Νοέμβρη» χωρίς μια «κοινωνία της 17 Νοέμβρη»; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα οι απαντήσεις δεν είναι απλές. Σε μια χώρα όμως, όπου πραγματοποιήθηκε διαδήλωση υπέρ των δολοφόνων με συνθήματα εναντίον των δολοφονημένων, είναι απαραίτητες. Διότι μόνο η ωμή αλήθεια, όσο σκληρή κι αν είναι, θα λύσει δια παντός τη μεγάλη εκκρεμότητα απέναντι στο αίμα που όλοι κουβαλήσαμε ή κουβαλάμε στη συνείδησή μας.