ΠΟΙΗΣΗ

[...] Η Μίνα Παπανικολάου δεν προσπερνά τη ζωή, αλλά τη βιώνει, την παρατηρεί και αφήνεται να διεισδύσει σ' αυτήν. Το «υλικό» που συγκεντρώνεται το εξωτερικεύει σε στίχους.Στη συλλογή "Σελήνης αντικατοπτρισμοί" δημοσιεύονται οι τελευταίες της αυτοτελείς δημιουργίες, περίπου ογδόντα μικρά ποιήματα, π..

ΠΡΟΛΟΓΟΣ - ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Τασούλα Καραγεωργίου Η Σαπφώ διαμορφώνει έναν κόσμο ο οποίος καταφάσκει στον έρωτα και αντιπαρατίθεται στη βία του πολέμου εισάγοντας μιαν ηθική του συναισθήματος που οι ποιότητές του καταξιώνουν την ανθρώπινη ζωή. Είναι ένας κόσμος που αποστρέφεται τον επιδεικτικό..

Ο φόνος, ο δόλος, η ανάσα του παιδιού μες στο σκοτάδι του, η βιασύνη της επιθυμίας και της ενοχής, το σκηνικό του θανάτου όταν ήδη είναι συντελεσμένος ή όταν ακόμα ετοιμάζεται σχεδιαζόμενος. Και ο έρωτας σαν παρατράγουδο μιας σημαδεμένης διαδρομής των σωμάτων και των ονομάτων από τον πόθο στον άλλο ..

XIΣε σας, ω Χάριτες, θέτει τα λίγα φύλλα του ένας ποιητήςΕπάνω στον αγνό βωμό, μαζί με μπουμπούκια τριαντάφυλλα,Και το κάνει αυτό με θάρρος. Ο καλλιτέχνης χαίρεταιΤο εργαστήρι του, όταν πάντα σαν Πάνθεον φαίνεται ολόγυρα του.Ο Δίας χαμηλώνει το θείο μέτωπο, και η Ήρα το υψώνει·Ο Φοίβος προχωρά, τινά..

"Τέλος επισκέψεων":Μ' άφησες πια.Οι επισκέψεις σου αραίωσανως το μηδέν.Σκοτείνιασαν τα ρήματά σου,το βλέμμα σου απανθρακωμένο,το τακερό ως πριν.Στρώνω τραπέζι,τροχίζω το μολύβιστην πέτρα της αναμονής,καλό κρασί θερμαίνει το γυαλί,τέλος παγώνει ορφανό.Άργησες.Καν δεν ήρθες.Μάλλον θα το 'νιωσες πώς πι..

ΡΗΜΑΓΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ..

ΑπόπλουςΝόμισα πως ξόφλησααφού το μόνο που ένιωσα πως χρωστούσαήταν το σωματικό τέλοςενός δανεισμένου κορμιούKι αυτό υπήρξε για μένατο προχρονικό μου αμάρτημαΚι ύστερα είπα να κρατήσωέναν άλλο, δικό μου κόσμολίγο ακόμαόπου εκεί η κάθε καταδίκη μουθα υπάρξει για μένασαν η πιο σίγουρη γέννησή μου..

Κοριτσάκι μου, θέλω να σου φέρωτα φαναράκια των κρίνωννα σου φέγγουν τον ύπνο σου.Θέλω να σου φέρωένα περιβολάκιζωγραφισμένο με λουλουδόσκονηπάνω στο φτερό μιας πεταλούδαςγια να σεργιανάει το γαλανό όνειρό σου.Θέλω να σου φέρωένα σταυρουλάκι αυγινό φωςδυο αχτίνες σταυρωτές απ' τους στίχους μουνα σου..

Αχ να λυγίσουνετα πόδια σου,να διπλωθείςνα γονατίσειςνα γευτείς στάχτη αμνού.Εσύ, του έρωτα ποιμένα...

ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΑ (Χ. Δ. ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ)..