Ευχή αλλά και ελπίδα μας είναι να αποδειχθεί το βιβλίο αυτό «βιωφελές» και «ψυχωφελές» ιδιαίτερα για το νέο σε ηλικία αναγνώστη. Κι αυτό θα συμβεί: αν του δώσει το έναυσμα για εξέταση και αναθεώρηση της ζωής του αν αναρριπίσει το καλυμμένο από την ξενόφερτη στάχτη ζώπυρο της ανθρωπιάς που κρύβει ο καθένας μέσα του αν ξυπνήσει τον έρωτα της ψυχής του για αλήθεια, καλοσύνη και ομορφιά και τέλος, αν τον βοηθήσει να συνειδητοποιήσει πως πίνει νερό θολό, όταν δίπλα του κελαρύζουν δροσερά και διαυγή νερά από κρυστάλλινες πηγές. Αυτές οι πηγές δεν είναι άλλες από τα κλασσικά κείμενα από τα οποία πάνω από δυο χιλιάδες χρόνια αρύεται αληθινή σοφία η ανθρωπότητα. Αλλά οι «Έλληνες», κατά τον Παυσανία τον περιηγητή, «θαυμάζουν πάντοτε τα ξένα παρά τα δικά τους» [Έλληνες αεί εν θαύματι τιθέασι τ’ αλλότρια ή τα οικεία]. Ο αναπόφευκτος κίνδυνος να αλλοτριωθούμε και να αφελληνιστούμε, όσο κρατούμε αυτή τη στάση, ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε σε μια κοινωνία ανοικτή σε κάθε λογής επιρροές λόγω της συντελούμενης παγκοσμιοποίησης, ίσως σταθεί ικανός να μας φρονηματίσει. Στο βιβλίο αυτό προσφέρονται λίγες σταγόνες νερού από αυτό «το πηγαίον ρέος». Όσοι επιθυμούν να ξεδιψάσουν δεν έχουν παρά να σκύψουν στις πηγές και να αντλήσουν μόνοι τους όσο νερό επιθυμούν. Εμείς αρκούμαστε να τονίσουμε πόσο επίκαιρη είναι η γνωστή προτροπή: Redeamus ad fontes! (Ας επιστρέψουμε στις πηγές!).