Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται τα αποσπάσματα από τα έργα μιας σειράς φιλοσόφων που υποστήριξαν την ατομική θεωρία, όπως: ο Λεύκιππος, φιλόσοφος του β΄ μισού του 5ου αι. π.Χ., εισηγητής της ατομικής θεωρίας, ο Νεσσάς, ενδιάμεσος μεταξύ του Δημόκριτου και του Μητρόδωρου του Χίου, ο Μητρόδωρος ο Χίος, που δεχόταν μεν τη βασική ιδέα του ατομισμού περί των ατόμων και του κενού ως πρώτων αρχών, αλλά δεν αναγνώριζε κίνηση στο σύμπαν, ο Ανάξαρχος, ο οποίος είχε ασπαστεί τις θεωρίες του Δημόκριτου και ακολούθησε τον Μέγα Αλέξανδρο στις εκστρατείες του, ο Ναυσιφάνης, οπαδός του Δημόκριτου και δάσκαλος του Επίκουρου, ο Βώλος, Έλληνας φιλόσοφος από τη Μένδη της Αιγύπτου, ο οποίος θεωρείται αρχηγός της παράδοσης των ιατρικών και αλχημιστικών απόκρυφων επιστημών, που φτάνει έως τον Μεσαίωνα, κ.ά.